Καλοκαιρινή γιορτή

*Γραμμένο ένα ευχάριστο καλοκαίρι*

Φεγγαροφωτισμένο κύμα,

αλόγιστο φεγγάρι
πλέει στο απόμερο ακρογιάλι
όπου η φωνή μου σβήνει,
και παθιασμένα εντείνει
τον έρωτα που κάνει στο γυαλό.
Αλλοπαρμένο άστρο
μιλάει στο μουράγιο
του λέει "κανε κουράγιο,
μη φύγεις σε ποθώ"
Και μες το πανηγύρι
κοιτάω τον ουρανό
του κάνω το χατήρι
και γίνομαι φτερό.
Και αν είναι πια ποτέ να ταξιδέψω
διασχίζοντας αγέρωχα τον ουρανό
του κόρφου σου τη ζέστα θα διαλέξω
και θα 'ρθεις στο δικό μου το χορό!

Είναι κρίμα...

Είναι κρίμα να χαθείς
στης λησμονιάς τον ορμαθό
των σκέψεων και των σκεπτομορφών
που κάνουνε χορό χωρίς εσένα

Και είναι και κρίμα να σε κοιτώ να χάνεσαι
εσυ που ήσουν σαν τον σαρωτικό βοριά
που έσπαζες τα παραθύρια των καρδιών
με αντίσταση μηδαμινή

Δεν είναι όμως διόλου κρίμα
να σε αρπάξω δίπλα μου και να σε κάνω
αγέρι μου, να μου φυσάς τα φύλλα της καρδιάς
και να μου λες τα μυστικά της θάλασσας

Γιατί εσύ δεν χάνεσαι,
εισαι αδιαχωριστο στοιχειο και η ουσια σου μεθυστικη
ελκει τα ομοια της
Γι'αυτο έλκει και μένα,
έλα να γίνουμε ένα,
και θα περάσουμε σε άλλου είδους χορό...

Ένα μαζί μου ήταν γραφτό να γίνεις,
γιατί ανήκουμε μαζί, και εσύ ανήκεις μέσα μου
και μόνο μέσα μου θα βρεις γαλήνη
άμοιρη ψυχή μου αλαργινή