Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Equil Elfs: Γέννηση και Πολιτισμός

 Τα Equil Elfes είναι τα ξωτικά στον κόσμο του Ciren Ail που είναι πιο κοντά στη φύση από κάθε άλλο. Έχουν χαρακτηριστικά αιλουροειδούς , βαθυπορτοκαλί τρίχωμα και ουρές. Ζούνε σε μικρές κοινότητες μέσα στα δάση, και σημείο συγκέντρωσης τους είναι τα πορφυρονήσια, και ιδιαίτερα η Καλλίνησος και οι ζούγκλες του Γκαργκαρεθ. Παρόλη την αγριότητά τους ασχολούνται εξίσου με τον πολιτισμό αλλά και τη θρησκεία. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Στις αρχαίες περιόδους η φυλή των ξωτικών ήταν ενιαία. Τα γραπτά από εκείνη την περίοδο σε αρχαίες διαλέκτους έχουν χαθεί. Ο Σέιμον, ο πρώτος γνωστός ηγέτης, που δεν ξέρουμε αν είναι υπαρκτό πρόσωπο, ένωσε τις φυλές των ξωτικών γύρω από τη θάλασσα Χαλμ και ισχυροποίησε τη θέση των ξωτικών στην κεντρική ήπειρο. Υπάρχουν πολλές ιστορίες για την εποχή του Σέιμον αλλά αυτό δεν είναι επι του παρόντος. Ο Σέιμον λοιπόν άνοιξε το δρόμο της μαγείας -η τουλάχιστον έτσι λεγεται- στα ξωτικά. Μέχρι τότε τα ξωτικά ήταν νομάδες που δολοφονούνταν συχνά από ανθρώπους και άλλες φιλές. Τα μέχρι τότε ειρηνικά ξωτικά που τους άρεζε να αφουγκράζονται το φεγγάρι μετατράπηκαν σε πολεμιστές και μισάνθρωπους μάγους. Αυτό ήταν σαν αντίδραση για το τι είχαν περάσει ως τότε και ο Σέιμον βρήκε γόνιμο έδαφος. Ο Σέιμον , σαν δυναμική προσωπικότητα έγινε από όλους λατρευτός, όμως ήταν και αναμφίβολα βίαιος. Ήθελε εκδίκηση από όλες τις άλλες φιλές και σύντομα κατέκτησε όλους τους οικισμός γύρω από τη λιμνοθάλασσα.


Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Είναι δύσκολο να βρεις:

Εναν νεό που είναι ευφυής και σοφός μαζί

Ψαγμένο και έξυπνο άνθρωπο χωρίς την αλαζονεία της ισχυρογνωμοσύνης του

Ομορφιά χωρίς αυταρέσκεια

Επιθετικότητα χωρίς κόμπλεξ

Θαυμασμό χωρίς ζήλεια

Απόμακρο άνθρωπο που δεν στερήθηκε τρυφερότητας

Καπνό χωρίς φωτιά

Κατεστραμμένο άνθρωπο που η οικογένειά του δεν φταίει σε αυτό

Ομιλητικό άνθρωπο που δεν λέει ανούσια πράγματα

Κάτι δημοφιλές που αξίζει
Άνθρωπο που δεν αναζητάει κατά βάθος αγάπη

Δυναμισμό χωρίς ανταγωνισμό

Ανταγωνισμό χωρίς “κόμπλεξ απόδειξης της αξίας μου”