Ανοιχτή επιστολή στον ΓΑΠ (με αφορμή την συναίνεση)

Ενός κάποιου Πέτρου Αργυρίου 

 

Στον Γεώργιο Παπανδρέου

Κύριε πρωθυπουργέ. Ζητάτε συναίνεση. Και δεν την βρίσκετε από το πολιτικό σύστημα- πόσο μάλλον από τον ελληνικό λαό. Ίσως τώρα που αποφασίσατε να πορευτείτε «μόνος» σας στις πολιτικές σας επιδιώξεις, ίσως τώρα να είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για εσάς να πάρετε ένα μάθημα για το πώς νιώθει ένας αξιοπρεπής Έλληνας: μόνος και αβοήθητος, φορτωμένος σαν το γαϊδούρι με φορτία που ούτε δικά του είναι ούτε μπορεί να τα σηκώσει.

Κύριε Πρωθυπουργέ, εσείς ούτε μόνος είστε ούτε αβοήθητος. Όσο για την παρομοίωση που χρησιμοποίησα δεν ξέρω αν την συμμερίζεστε. Σαν πρόθυμος Έλληνας πολίτης θα απαντήσω στο κάλεσμα σας και θα σας δώσω αυτό ακριβώς που ζητήσατε: προτάσεις, από όπου και αν αυτές προέρχονται.

Πολιτική Μεταρρύθμιση

• Α) Άρση της βουλευτικής ασυλίας. Σε μια χώρα που ένας από τους πρόσφατους πρωθυπουργούς τους- δημοσιεύματα είκασαν ότι ήσασταν ΕΣΕΙΣ- τη χαρακτήρισε ως διεφθαρμένη, σε μια χώρα γεμάτη από ατιμώρητα οικονομικά σκάνδαλα, μια τέτοια πρόταση θα έπρεπε να θεωρείται εύλογη.

Φωτορεπορταζ από αγανακτισμένους στο Λευκό Πύργο

 

Στις 25 Μαϊου είχε ήδη διαδοθεί με ταχείς ρυθμούς το κίνημα των αγανακτισμένων μέσω του μέσου κοινωνικής δικτύωσης facebook. Αντίστοιχο με το ισπανικό θα διαδήλωνε ειρηνικά σε πολλές πόλεις της Ελλάδας για να αλλάξει η τωρινή κατάσταση. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο μέσος Έλληνας πολίτης και όχι κάποιοι συνδικαλιστές, έγινε ένα και έβαλε στην άκρη τις διαφορές του. Οι καχύποπτοι πολλοί, οι μηδενιστές ακόμη περισσότεροι, αλλά ίσως αν αυτοί οι άνθρωποι πήγαιναν να ρίξουν μια ματιά, και έβλεπαν τις όμορφες εικόνες που είδα και εγώ να άλλαζαν κάπως τη γνώμη τους. Γιατί άσχετα με το κίνητρο αυτής της πρωτοβουλίας πρέπει να δούμε πιο βαθιά και εκεί υπάρχει η ανάγκη του Έλληνα πολίτη να εκφραστεί, αν ακουστεί δημοκρατικά, να μπορέσει να ονειρευτεί, να νοιώσει ίσος με όλους και όχι σκύλος των προνομιούχων, να νοιώσει ισότητα και αδερφοσύνη. Και αυτό το μήνυμα πλανιόταν στον αέρα των συγκεντρώσεων. Και θα ρωτήσω τους φίλους άπιστους. Πόσον καιρό έχουν να δουν μια συγκέντρωση όπου

• Δεν υπάρχει κομματικό καπέλωμα
• Βλέπει οικογενειάρχες με τα παιδιά τους και ηλικιωμένους
• Δεν υπάρχει παρουσία αστυνομικών
• Δεν υπάρχουν συγκρούσεις
• Υπάρχει διάλογος και προτάσεις
• Δεν υπάρχει διοργανωτής, όλοι είναι ίσοι