Ναι όλα είναι σχετικά , χαίρω πολύ, αλλά ως ποια έννοια; Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι το σύστημα αξιών μας και τα πάντα δηλαδή βασίζονται σε μια συγκριτική κλίμακα των ικανοτήτων/ιδιοτήτων του συνόλου του πληθυσμού. Έτσι επέρχεται και η αξιολόγηση. Λογικό φυσικά αφού δεν υπάρχει σταθερό σημείο αναφοράς στον άνθρωπο. Αναπάντεχα θα κριθείς σε σχέση με τον μέσο όρο και με τα άκρα για να πάρεις και εσύ τη θέση σου στη συγκριτική κλίμακα. Για την ακρίβεια είναι τόσο σχετικά που η ζωή μας εξαρτάται πολύ περισσότερο από το ρεύμα των καιρών και της μάζας απ' όσο θα θέλαμε/ελπίζαμε. Ακόμα και οι επιθυμίες μας και ανάγκες μας προκύπτουν σχετικά γιατί συγκρίνουμε με το τι θα μπορούσαμε να έχουμε-δηλαδή τι έχουν οι πλούσιοι για την κοινωνία μας άνθρωποι. Συγκρίνουμε πάντα με αυτή την προυπάρχουσα από μας συγκριτική κλίμακα και τη διαμορφώνουμε με τον καιρό. Ως αυτήν την έννοια ο άνθρωπος είναι πολύ εξαρτημένος από αυτήν την κλίμακα και είναι πολύ δύσκολο να θέσει σταθερό σημείο αναφοράς, εφόσον είναι μέρος την κοινωνίας. Είναι σχεδόν αδύνατο να αποδεσμευτείς εκτός και αν αποσχιστείς από την κοινωνία. Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι μεμπτό, και είναι ο μόνος τρόπος αξιολόγησης μιας κοινωνίας. Όμως ας μην έχουμε αυταπάτες του στυλ "Δεν με νοιάζει να είμαι πρώτος, εγώ θέλω απλά να είμαι καλός για τον εαυτό μου" Τι θα πει καλος; Θα πει καλύτερος από το μέσο όρο. Άρα θες να είσαι καλύτερος από την μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων, σε όποιο επίπεδο και αν είναι αυτοί. Και αυτό για να μπορείς να καταταχθείς σε αυτήν τη συγκριτική κλίμακα πάνω από τη μέση και να γνωρίσεις αναγνώριση από το κοινωνικό σύνολο. Ουσιαστικά ναι είναι για τον εαυτό μας, εφόσον ο εγωισμός μας επιζεί μόνο με τη σκέψη ότι υπερέχουμε των περισσότερων σε κάποια δεξιότητα και ότι επικροτούμαστε γι' αυτό.
Ίσως ακούγονται αυτονόητα όλα αυτά περι σχετικότητας αλλά υπάρχουν πολλές όψεις που μπορείς να κάνεις μια σκέψη. Για παράδειγμα σκέφτηκα τούτο το περίεργο μια μέρα. Ξέρετε αυτούς τους ανθρώπους που γεννιούνται χωρίς άκρα, ας πούμε χωρίς πόδια και υποφέρουν και περνάνε πολύ δύσκολες στιγμές; Γιατί υποφέρουν αυτοί οι άνθρωποι; Όχι επειδή είναι γραμμένος κανόνας πουθενά ότι είναι κακό να μην έχεις πόδια. Άλλα επειδή δεν μπορούν να ενσωματωθούν στην κοινωνία. Εφόσον η κοινωνία έχει πόδια, έχει φτιάξει τα πάντα, τον τρόπο που ζει και χειρίζεται καταστάσεις για ανθρώπους με πόδια. Γι' αυτό οι διαφορετικοί άνθρωποι νιώθουν ξεκομμένοι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ακόμα κι αν είχαμε τις τέλειες εγκαταστάσεις για ατομα χωρίς πόδια ώστε να μην έχουν κανένα πρακτικό πρόβλημα, θα αισθάνονταν πάλι μειονεκτικά στην σύγκριση με το τι θα μπορούσαν να κάνουν , βλέποντας τους άλλους, και τι στερούνται τώρα. Τώρα υποθετικά σε ένα σύμπαν όπου οι άνθρωποι δεν είχαν από φυσικού πόδια, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα γιατί θα βρίσκαμε άλλους τρόπους να επιβιώσουμε και να χτίσουμε την κοινωνία μας και ποτέ σε αυτήν την υποθετική πραγματικότητα δεν θα αισθανόταν κάποιος άσχημα που δεν έχει πόδια. Όπως δεν αισθανόμαστε εμείς άσχημα που δεν έχουμε 4 χέρια. Αν όμως οι άνθρωποι είχαν κανονικά 4 χέρια, ένας άνθρωπος της κοινωνίας μας θα αισθανόταν ανάπηρος και αποκομμένος με μόνο 2 χέρια.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες ιδιότητες-ταμπέλες της κοινωνίας. Εφόσον οι ανάγκες για επιβίωση πληρούνται, οι χαρακτηρισμοί φτωχός και πλούσιος είναι επίσης σχετικοί μεταξύ τους. Και κάποιοι άνθρωποι νιώθουν την μιζέρια του να είσαι φτωχός και την ευδαιμονία του να είσαι πλούσιος επειδή ακριβώς υπάρχουν άνθρωποι στην άλλη πλευρά του άξονα. (Δεν μιλάω για τους πολύ φτωχούς ανθρώπους που δεν έχουν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες). Σκεφτείτε το εξής: Αν ένας τύπος με 2 σπίτια και 2 αυτοκίνητα ζούσε σε μια κοινωνία που ο μέσος άνθρωπος είχε 5 σπίτια και 5 αυτοκίνητα, θα αισθανόταν πάλι φτωχός και θα απαιτούσε αυτό που έχει ο μέσος όρος τουλάχιστον, γιατί θα αισθανόταν αδικημένος (δηλαδή 5 σπίτια). Γιατί δηλαδή οι περισσότεροι έχουν παραπάνω από ότι εγώ; Άμα αυτός ήταν στην κάτω πλευρά του άξονα, δηλαδή δεν υπήρχαν πολλοί πιο φτωχοί θα έκαναν και επανάσταση έναντι των πιο πλούσιων με τα άπειρα σπίτια, παρόλο που οι βασικές τους ανάγκες θα καλύπτονταν. Όχι εννοείται πως δεν παραλληλίζω τους πραγματικά φτωχούς που επαναστατούν με αυτήν την περίπτωση, απλά θίγω τη φύση του ανθρώπου. Η οποία φύση είναι να ετεροπροσδιορίζεται από το δυνατότερο κοινωνικό ρεύμα και να αξιολογείται με βάση αυτό.
Αναρτήσεις
Αυτή είναι μία από τις φοβερότερες συναρτήσεις που έχω συναντήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέπτομαι ότι είναι κλεμμένη από το μυαλό μου.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει άλλος άνθρωπος που την έγραψε.
Και δεν το λέω αυτό έτσι λεκτικά.
Το λέω ουσιαστικά.
Πολύ εντυπωσιάστηκα.
Υπερβολικά πολύ, λέμε.
Σε ευχαριστω IonnKorr να σαι καλα! :) Σου ορκίζομαι ότι δεν μπηκα στο μυαλό σου και την έκλεψα! Μουαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι πολύ σχετικά όσα λες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως περα από τη σχετικότητα και τη δική σου υποκειμενικότητα, υπάρχει και η σχετικη αντικειμενιοκότητα!
Μπορεί να νιώθεις σχετικά με κάποιον άλλο φτωχός αλλά όταν δεν έχεις τίποτε για να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες είσαι αντικειμενικά δυστυχής!
Και πάλι πέρα από τα υλικά μεγαλύτερη σημασία έχει το πνευματικό. Πως τοποθετείσαι σε σχέση με το Θεό. Αυτος είναι το απόλυτο μέτρο και με Αυτόν θα πρέπει να στοιχηθούμε καλύτερα...
Το απόλυτο αυτό σε καταξιώνει και σου δίνει μια σταθερή θέση στη ζωή αλλά και την αιωνιότητα...
Αν βγεις από την πεπατημένη και είσαι νέος στο συγχωρούν με το ελαφρυντικό της νεότητας. Αν όντας νέος είσαι διαφορετικός είτε αυτό αφορά τις ικανότητες που σχετίζονται με την ευφυία σου-και αυτή σχετική λέξη που επιδέχεται τεράστια συζήτηση-ή τις ικανότητες να κινηθείς σαν κανονικό ανθ΄ρωπινο ον, με δυό χέρια, δυό πόδια και όλα τα απαραίτητα που αποτελει το μέσο ανθρώπινο όρο που κάποιος έχει επιβάλει, ίσως η στατιστική ,που από επίστημη μετατράπηκε σε θέα δίκη, τότε έχει καλώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν για κάποιο λόγο είτε νέος, είτε ώριμος και δημιουργικός γυρίσεις την πλάτη στην συμβατική πλευρά της ζωής είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη, έιτε γιατί η φύση το επιβάλει τότε αλοίμονό σου.Καλύτερα να αυτοεξεριστείς σε κανένα ναό στο Θιβέτ γιατί οι επιθέσεις που θα δέχεσαι θα είναι τόση ανήλεες και προσβλητικές που μόνο μετά από χρόνια στη μαθητεία των γκουρού και του διαλογισμου θα μπορείς απλώς να αποκρούεις αλυσιδωτές επιθέσεις και να μην αφήνεις την αιμορραγία σου να γίνεται ορατή. Ζούμε σε παγκόσμια οργάνωση ανθρώπων φασιστική, με κανόνες αυστηρούς που δεν επιδέχονται άρνηση.....Δεν ξέρω αν κάπου στην γη υπάρχει κάποια φυλή που έχει θεοποιήσει τη διαφεριτικότητα και έχει δαιμονοποιήσει το συνηθισμένο.
Τα μόνα όπλα που μπορεί να αντιτάξει ο μη συνηθισμένος για να επιβιώσει είναι να βρει τη σωστή μουσική που τον εκφράζει,κείμενα που αντανακλούν τη σκέψη του και κάποιους ίσως, αν και πολλά δύσκολο, πεφωτισμένους ανθρώπους που αρνούνται να κατηγοροποιούν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Δεν έχουμε όμως συνηδειτοποιήσει κάτι ακόμα και που αποτελεί τη μεγαλύτερη εκδίκηση για την έπαρση που τώρα έχουμε την πολυτέλεια να μας διακρίνει.Αργά ή γρήγρορα όλοι μα όλοιμας, θα υπηρετήσουμε τη διαφορετικότητα και τότε παρ'ολο τη συνηδειτοποιήση του λάθος του παρελθόντος τίποτα σωτήριο δε θα διαφανεί στον ορίζοντα εκτός και αν πετύχουμε μέσα από την φθαρτή ζωή μας την ανύψωση σε άλλα επίπεδα.....
Πολυ ωραια τα σχόλιά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@12.12
Αλλά ακόμα και η σχετική αντικειμενικότητα που αναφέρεις φίλε/η ανωνυμε είναι σχετική όπως είπες και ταυτίζεται με τη γνώμη της πλειοψηφίας ή κάποιων επίσημων φορέων που αποδεχόμαστε ως αυθεντίες και πάλι αλλάζει ανα τους χρόνους. ναι φυσικά για να μιλάμε για σχετικότητες και συγκρίσεις πρέπει να έχεις να φας γι αυτό είπα πως δεν μιλαω για αυτους που δεν καλυπτουν τις βασικες τους αναγκες. Αλλά ακόμα η θέση μας προς το Θεο είναι σχετική αναλόγως ποια μορφή αναγνωρίζεις σαν αυθεντία και ποια θρησκεία ακολουθείς. Εφόσον δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι για το αν υπάρχει θεός και για τις ιδιότητές του/το πως σκέφτεται αναγκαζόμαστε να τον εκφράζουμε με ανθρώπινες εκφράσεις και με ανθρώπινες σκέψεις και φυσικά οι κοινωνίες αντανακλούνται στον τρόπο που εκφράζουν τις θρησκείες τους. Οπότε αυτό το απόλυτο δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει γιατί οι άνθρωποι εκφράζουν το Θεό τους πάντα σε σχέση με την κοινωνία τους ώστε να συμβαδίζει. Δεν είναι τυχαίο ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι πιο "σκληροπυρηνική" από την Καινή, κι αυτό γιατί παρεμβαλονται πολλα χρόνια αναμεσα στις περιοδους γραφης τους και οι κοινωνια αλλαξε. Οπότε ένας ευσεβης Χριστιανός τώρα μπορεί να θεωρούνταν αμαρτωλός πριν 1000 χρόνια[συμφωνα με εκεινους τους κυκλους]. Αυτό που λέω είναι ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για απόλυτο όταν μπαίνει η υποκειμενική σκοπιά του ανθρώπου.
@2.13 Πολύ ενδιαφέρον όντως και έχεις δίκιο. Ο διαφορετικός ουσιαστικά παλι προσδιοριζεται βαση της κοινωνιας γιατι δεν κανει αυτο που κανουν οι πολλοι. και αυτο τον καθιστα διαφορετικο. Δεν εχει σημασια για την κοινωνια τι κανει, μονο το οτι διαφερει. Ο κοινωνικος χαρακας που μας μετραει μπορει να ειναι σκληρος.