Aφιέρωμα στο Πολυτεχνείο

από Σοφία Λιάνη

Με την υπάρχουσα κατάσταση τι επέτειο να γιορτάσουμε; Είμαστε πάλι κάτω από την μπότα του κατακτητή και καλούμαστε να γιορτάσουμε την αντίσταση του Πολυτεχνείου!!!! Τα δεδομένα που επικρατούν καλούν μια διαφορετική ανάγνωση του γεγονότος. Πάντως δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε. Αλλά είναι οι θλιβερό ότι οι πρωταγωνιστές αυτής της αντίστασης είναι οι θρασύτατοι γιάπηδες που έριξαν τις ιδέες στον Καιάδα με περισσή ευκολία προδίδοντας ηχηρά τα ιδανικά τους και που στην πλειοψηφία τους οδήγησαν με ανίερες συμφωνίες τη χώρα μας σ’αυτούς τους ζοφερούς καιρούς που ζούμε.

Σήμερα τιμούμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Tην πιο μαζική κινητοποίηση στο φασιστικό καθεστώς των Απριλιανών, που ταπείνωσε την ελληνική περηφάνια.

Τι είναι όμως το Πολυτεχνείο;

Mια μέρα κάπου στα μέσα του Νοέμβρη που χαρακτηρίζεται από την θορυβώδη πορεία στην Πατησίων, τις οδομαχίες ανάμεσα σε ένοπλους και κουκουλοφόρους και την απαξίωση από την πληθώρα του κόσμου;

Eίναι ο θρίαμβος της τόλμης και της γενναιότητας των νέων που με το θράσος τους πολέμησαν έναν συντεταγμένο φασισμό, μια σιδηρά τρομοκρατία;

Αποχη, η αποτυχια των δημοκρατικων θεσμών.

Είχαμε τεράστια ποσοστά αποχής σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές που άγγιζαν το 60%, όπως όλοι γνωρίζουμε. Αυτό σημαίνει είτε απελπισία είτε αδιαφορία του λαού, εκτιμώ κυρίως το πρώτο. Σε λίγο θα γίνουμε Αμερική! Στην ουσία αυτό σημαίνει πως η εξουσία εκλέγεται απο το 40%, από το οποίο μόνο οι μισοί και κάτι παραπάνω θα ψηφίσουν τον νικητή, δηλαδή γύρω στο 20% και κάτι επί του πληθυσμού θα έχουν εκλέξει τον νικητή. ΠΩΣ ονομάζεται αυτό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Εφόσον οι λίγοι αποφασίζουν για τους πολλούς αυτό είναι ολιγαρχία. Και προσπαθούν και καλά όλοι με περισσή προσπάθεια να "ερμηνεύσουν" τα αποτελέσματα των εκλογών, τι να ερμηνέυσεις καλε; Ο κόσμος σε γιουχάρει και σε έχει σιχαθεί, επίσης ο κόσμος υπολείπεται παιδείας και κινήτρων! Πόσο μυαλό θέλει δα για να το καταλάβεις, και μου κάνεις και βαθυστόχαστες αναλύσεις για να γεμίσεις τις απογευματινές σου ώρες στην μικροαστική εκπομπή σου; 

Μοναξιά, τουλάχιστον σε αυτό είμαστε μαζί;

Αυτή τη φράση κάπου την άκουσα, πάντως έχω αναρωτηθεί πολλές φορές για το φαινόμενο της μοναξιάς, είναι άραγε κάτι αναπόφεκτο, κάτι που νιώθει ο καθένας; Μοναξιά είναι όταν πιστεύεις ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει, κανείς δεν νιώθει τον πόνο σου, αλλά δεν το νιώθεις μόνο όταν σου συμβαίνει κάτι κακό. Μπορεί να το νιώσεις επειδή αντιλαμβάνεσαι πως οι άλλοι δεν έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης. Είναι λόγο της ανάγκης της ομαδοποίησης, του να μοιράζεσαι και να συμμερίζεσαι. Όλοι μας λίγο πολύ σε κάποια φάση της ζωής μας έχουμε νιώσει, η χειρότερη μορφή είναι όταν τη νιώθεις μέσα σε ένα πλήθος ατόμων, είμαστε κοντά φυσικά αλλά όχι πνευματικά. Παρόλ' αυτά δεν έχουμε όλοι τις ίδιες συναισθηματικές ανάγκες. Έχω παρατηρήσει ότι ο καθένας χρειάζεται άλλα πράγματα για να "ζήσει"

Προσωπικά είμαι άτομο του ύψους και του βάθους ή όλα ή τίποτα, απολαμβάνω τους δεσμούς με βάθος και χρειάζομαι μεγάλη ένταση και έκφραση συναισθημάτων σε οποιαδήποτε αμφίδρομη σχέση για να νιώσω πλήρης.Απολαμβάνω ισχυρούς δεσμούς αγάπης και τρυφερότητας με οικογένεια και φίλους και δεν θα μπορούσα χωρίς αυτό. Όμως δεν είναι όλοι έτσι. Κάποιοι άνθρωποι ζουν με καταστάσεις που προσωπικά θεωρώ πολύ ψυχρές και εγώ στη θέση τους θα είχα κατάθλιψη. Παρόλ' αυτά αυτοί ζουν έτσι μια χαρά και δεν φαίνεται να χρειάζονται κάτι άλλο. Ακόμα και αν το χρειάζονται και δεν το δείχνουν, σίγουρα δεν είναι χάλια, όπως θα ήμουν εγώ στη θέση τους. Και αναρωτιέμαι, είναι επειδή δεν έχουν ζήσει αυτό που ζώ, οπότε δεν νιώθουν την απώλειά του, ή επειδή εγώ απλά έχω άλλες ανάγκες;

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Εδώ και καιρό ξεκίνησε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι μεταξύ των blogger που λέγεται το παιχνίδι της Αγάπης.
Για να πάρεις μέρος στο παιχνίδι πρέπει να σε προσκαλέσει κάποιος και οι όροι είναι οι εξής:
1. να αναφέρεις αυτόν που σε προσκάλεσε,
2. να γράψεις 10 πράγματα που αγαπάς και
3. να προσκαλέσεις κι εσύ 10 bloggers για να παίξουν.

Εμένα με κάλεσε η φίλoς - blogger Wolfsoul και δεν μπορουσα να αρνηθω μια τετοια προσφορα!

Τα 10 πράγματα που αγαπώ:

1)τη θάλασσα
2)το αντίθετο φύλο
3)την περιπέτεια
4)την φαντασία
5)τους φίλους μου
6)την οικογένειά μου
7)τα έντονα συναισθήματα
8)τις εκπλήξεις
9)τα μακριά μαλλια (!)
10)τη Θεσσαλονικη

ΠΡΟΣΚΑΛΩ

Τον αναλυτικο Ιωνα

Τον Πιπερατο τον παιχνιδιαρη

τον ΕΓΩ

Τον Μargrave (!)

τον nihilio

τον Nick Cooze

τον  GIP

την ονειρεματα

και όποιον άλλο φίλο ή αναγνώστη θέλει να μοιραστεί μαζί μας τις αγάπες του.

Άλλαξες πολύ, έγινες "γαματος"

Έχεις αλλάξει πάρα πολύ από εκείνο το γλυκό αθώο παιδάκι που ήσουν, έχεις γίνει πιο κοινωνικός, δεν νιώθεις τόσο μόνος όσο τότε στην εφηβεία, ή μήπως νιώθεις; Όχι, όχι μπορείς και οργανώνεις πράγματα τώρα και δεν είσαι αόρατος, ούτε αφελής βέβαια, και το νιώθεις και συ με μια δόση ευχαρίστησης. Κανείς δεν πρόκειται να σε κοροϊδέψει ξανά, ούτε να σε εκμεταλλευτεί, ξέρεις πλέον πως να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου. Ούτε θα σε πληγώσουν γιατί ξέρεις τι να περιμένεις από τους ανθρώπους. Αλίμονο, αν προσπαθήσει κάποιος, η γλώσσα σου ξυράφι, έχεις γίνει και ετοιμόλογος, μπορείς "να την πεις" σε όλους, δεν νιώθεις χαρούμενος; Άντε γιατί πολύ καλός ήσουν πριν και δεν τους άξιζε, καιρός να αρχίζεις να επιδεικνύεις και συ κάποια χαρίσματά σου, η ταπεινοφροσύνη σε αδικούσε, έτσι δεν είναι; Έχεις και εσύ ανάγκη να γίνεις αγαπητός όπως όλοι, οι άλλοι οι βλάκες γιατί απολαμβάνουν τέτοια επιτυχία, σε πνίγει το δίκιο. Τώρα έχεις πολλούς φίλους που σε παρακαλάνε, εσύ δεν παρακαλείς κανέναν, επιτέλους έχεις το κύρος που σου αξίζει.

Άλλαξες πολύ αλλά... εμένα μ' άρεσε το αθώο και καλόκαρδο παιδάκι.

Καλοσώρισμα πρωτοετών απο κουκουλοφόρους!

Αυτό το δημοσίευσα και στο μπλογκ μου για την σχολή αλλά ήθελα να το βάλω και εδω.  

Την καλυτερη υποδοχη που μπορούσαν εισέπραξαν στο πάρτυ πρωτοετών οι πρωτοετείς , ένα πάρτυ της ΠΑΣΠ στη Σχολη Θετικών Επιστημών. Είχαν μαζευτεί λοιπόν πριν το παρτυ μερικά άτομα, καμια 15αριά για τις προετοιμασίες, ωσπου κάποια στιγμή στις 10:45 μπήκαν στη σχολή καμια 30αριά άτομα, με κουκούλες κράνη και ξύλα. Δεν λέω την λέξη αναρχικοί γιατί ο χαρακτηρισμός προσβάλλει τους πραγματικούς αναρχικούς. Απειλώντας ότι θα ασκήσουν βία άρχισαν αν μαζεύουν ότι αντικείμενο αξίας υπήρχε, όπως λέει ένας μάρτυρας, λαπτοπ, ηχεία, κινητά ΚΑΙ ποτα! Αφού είχαν σπασει βέβαια τα φώτα. "Μας απείλησαν ότι αν πηγαίναμε να σώσουμε κάνα λαπτοπ, θα μας χτυπούσαν" λέει χαρακτηριστικά ένας φοιτητής που έχασε το λαπτοπ του. Αντίσταση δεν έφερε κανείς γιατί ήταν πολλοί και βίαιοι. Ευτυχώς δεν χτύπησε κανένας. Αλλα αν είναι δυνατόν παιδια! Αυτά τα ΖΩΑ που θέλουν να λέγονται άνθρωποι, έχουν κάνει τα πανεπιστήμιά μας μπουρδέλο και μπαινοβγαίνουν όποτε τους γουσταρει! Φοιτητές κλέβετε ρε μαλακοπίτουρες όχι πλούσιους εφοπλιστές! Μερικοί από αυτούς είναι και φτωχοι...

Παιχνιδια ρολων για αρχάριους

Δεν ξέρετε τι κάνει ο γιος σας τις ωρες που χανεται με τους φιλους του και κανει σαν αποβλακωμενο; Το αγορι σου σε αφηνει για ωρες παιζοντας κατι πολυ περιεργα παιχνιδια που ποτε σου δεν καταλαβες; Οι φιλοι σου κλεινονται για ωρες μες το δωματιο και συ ακους φωνες και ζαρια να κατρακυλανε στο πατωμα; Εγω ειμαι εδω να σου εξηγησω τι κανουν! Το παρον αρθρο προσφερει εξηγησεις για τελειως ασχετους(νουμπς) και απελπισμενους(?) αμα ήδη ξερετε για το θεμα μην το διαβασετε!

-Μαμα, πάω στην υπογα, δεν θα εχει σημα εκει!

-Α που; Για να παιξεις το Παιχνιδι;

-Ναι μαμα, θα παιζω το Παιχνιδι(με Π κεφαλαιο) τις επομενες 6 ωρες. (είναι πολύ περίπλοκο για να σου εξηγήσουν τι είναι)

-Καλα ξες εσύ, να προσέχεις και μην μπλέξεις με τίποτα σατανιστικα!

(εδώ πεθαίνουμε στο γέλιο)

Λοιποοοον, τα παιχνιδια ρολων (rpg=role playing games) ειναι παιχνιδια που πρεπει να υποδυθεις ενα ρολο (ουαου το περιμενες;) δηλαδη να ψυχογραφησεις εναν χαρακτηρα, να φερεσαι οπως αυτος θα φεροταν και να μιλας σε πρωτο προσωπο. Δεν διαφερει πολυ απο την ηθοποιία, μονο που δεν κανεις τις κινησεις και καθεσαι γυρω απο ενα τραπεζι. Τώρα μιλάω για pnp rpgs δηλαδη Pen n Paper, rpgs που παιζονται με χαρτι και μολυβι και οχι τα εκτρωματικα ξαδερφια τους στους υπολογιστες. Η διαφορα με τα αντιστοιχα υπολογιστων ειναι οτι μιλας (πολυ) εχεις πραγματικη επαφη με ανθρωπους και δινεις πιο πολυ βαση στην ψυχολογια του χαρακτηρα απο το να σφαζεις τερατα.

Η τριλογία του κόσμου(His dark Materials)

Τι να πω γι' αυτήν την μαγευτική και βαθιά φιλοσοφική και συμβολική τριλογια του Φιλιπ Πούλμαν! Ναι, ίσως έχει γίνει λίγο σούπα στους φανταστικούς κύκλους αλλα αυτό δεν έχει να πει τίποτα! Πρόσφατα την ξαναδιάβασα και ένιωσα την γεύση μελαγχολίας και ελπίδας που αφήνει στο τέλος, περιπλανήθηκα με τη Σκόνη στο πολυδιαστατικό αυτό σύμπαν, με συνεπήρε η ψυχολογική ανάπτυξη των χαρακτήρων, συγκινήθηκα από το ευγενές όραμα του συγγραφέα. Και όλα αυτά σε ένα φαινομενικά παιδικό βιβλίο, διόλου παιδικό δεν είναι, βλέπεις συμβολισμούς μέχρι εκεί που μπορείς να δεις. 

Ακολουθούν SPOILER!!
O κεντρικός κόσμος είναι ένα παράλληλο σύμπαν με το δικό μας και πολύ παρόμοιο με διαφορά ότι είναι θεοκρατικό σύστημα, η εκκλησία (Πειθαρχικό συμβούλιο) ελέγχει τα πάντα σαν Ιερά Εξέταση, οι Φυσικοί ονομάζονται Πειραματικοί Θεολόγοι(εδώ η Ελληνική μετάφραση τα σπάει) τα μεταφυσικά φαινόμενα είναι λίγο πιο αποδεκτά και συνδέονται με την επιστήμη όπως την ορίζουν, ο ηλεκτρισμός είναι ανβαρισμός.  Η αρχιτεκνονική και κουλτούρα φαντάζει βικτωριανή. Η πρωταγωνίστρια Λύρα, είναι ένα απείθαρχο αγοροκόριτσο, έξυπνο και ταλαντούχα ψεύτρα, περίεργη και βλακωδώς γενναία. She is THE ONE, το παιδι της προφητείας και μπλα μπλα μπλα...

Η πρωτότυπη και μαγευτική ιδέα είναι αυτή των δαιμονίων στο κόσμο της Λύρας, δηλαδή της εσωτερικής μας συνείδησης και της αληθινής ψυχής μας, ενσαρκωμένη στο σώμα ενός ζώου που μαρτυρα την αληθινή μας φύση. Για παράδειγμα ένας υπάκουος άνθρωπος θα είχε για δαιμόνιο ένα σκύλο. Τα δαιμόνια είναι η ίδια η ψυχή των ανθρώπων και δεν μπορούν να μείνουν μακριά τους. Μέχρι την εφηβεία, μέχρι να κατασταλάξει η ψυχή μας, τα δαιμόνια μπορούν να αλλάζουν μορφές.

To λουλουδι της ερημου και η γυναικεια περιτομη

Καιρό ήθελα να γράψω για αυτό το ζοφερό θέμα, για αυτο το βαρβαρο έθιμο που περσι δεν ήξερα καν οτι υπάρχει. Και σε μια συζήτηση με καποιον φιλο - δεν θυμάμαι-  μου είπε να δω το λουλούδι της ερήμου. Η ταινία ήταν πολύ καλή, όχι στην ερμηνεία όσο στο μήνυμα που ήθελε να δώσει. Η Γουόρις, μια κοπέλα από τη Σομαλία , το σκάει από το σπίτι της όταν θέλουν να την παντρέψουν με έναν 70χρονο. Είναι μόλις 9 όταν το σκάει στη γιαγιά της αλλά και αυτή την διώχνει στο Λονδίνο από ντροπή. Στο Λονδίνο καταληγει στο τέλος στους δρόμους όπου ζει σαν ζητιάνα μέχρι που την περιμαζεύει μια Αγγλίδα. Βλέπει τον διαφορετικό τρόπο ζωής εκείνης της γυναίκας, που στη χώρα της θα χαρακτηριζόταν ξεδιάντροπος. Ανακαλύπτει ξαφνικά ότι δεν έχουν όλες οι γυναίκες του κόσμου υποστεί περιτομή όπως αυτή, και συνειδητοποιεί σοκαρισμένη τι της αφαίρεσαν και τι κακό της έκαναν. Τυχαίνει να τη βρει ένας φωτογράφος και να γίνει διάσημο μοντέλο, αλλά εκείνη η μέρα, όταν ήταν τριών που τις αφαίρεσαν βάναυσα την κλειτορίδα δεν μπορεί να της φύγει ποτέ από το μυαλό.

Προσοχή παιδια! Δεν θα είναι όλες οι Σομαλές τυχερές σαν την Γουόρις. Βασικά δεν θα είναι καμία και μην εχοντας μέτρο σύγκρισης θα κάθονται μες το σπίτι πιστεύοντας ότι αυτό που τους έγινε είναι απαραίτητο και σωστό, αλλιώς θα ήταν ακάθαρτες. Ότι είναι πιστές έτσι στη θρησκεία τους και δεν υπήρχε άλλος τρόπος.

Equil Elfs: Γέννηση και Πολιτισμός

 Τα Equil Elfes είναι τα ξωτικά στον κόσμο του Ciren Ail που είναι πιο κοντά στη φύση από κάθε άλλο. Έχουν χαρακτηριστικά αιλουροειδούς , βαθυπορτοκαλί τρίχωμα και ουρές. Ζούνε σε μικρές κοινότητες μέσα στα δάση, και σημείο συγκέντρωσης τους είναι τα πορφυρονήσια, και ιδιαίτερα η Καλλίνησος και οι ζούγκλες του Γκαργκαρεθ. Παρόλη την αγριότητά τους ασχολούνται εξίσου με τον πολιτισμό αλλά και τη θρησκεία. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Στις αρχαίες περιόδους η φυλή των ξωτικών ήταν ενιαία. Τα γραπτά από εκείνη την περίοδο σε αρχαίες διαλέκτους έχουν χαθεί. Ο Σέιμον, ο πρώτος γνωστός ηγέτης, που δεν ξέρουμε αν είναι υπαρκτό πρόσωπο, ένωσε τις φυλές των ξωτικών γύρω από τη θάλασσα Χαλμ και ισχυροποίησε τη θέση των ξωτικών στην κεντρική ήπειρο. Υπάρχουν πολλές ιστορίες για την εποχή του Σέιμον αλλά αυτό δεν είναι επι του παρόντος. Ο Σέιμον λοιπόν άνοιξε το δρόμο της μαγείας -η τουλάχιστον έτσι λεγεται- στα ξωτικά. Μέχρι τότε τα ξωτικά ήταν νομάδες που δολοφονούνταν συχνά από ανθρώπους και άλλες φιλές. Τα μέχρι τότε ειρηνικά ξωτικά που τους άρεζε να αφουγκράζονται το φεγγάρι μετατράπηκαν σε πολεμιστές και μισάνθρωπους μάγους. Αυτό ήταν σαν αντίδραση για το τι είχαν περάσει ως τότε και ο Σέιμον βρήκε γόνιμο έδαφος. Ο Σέιμον , σαν δυναμική προσωπικότητα έγινε από όλους λατρευτός, όμως ήταν και αναμφίβολα βίαιος. Ήθελε εκδίκηση από όλες τις άλλες φιλές και σύντομα κατέκτησε όλους τους οικισμός γύρω από τη λιμνοθάλασσα.

Είναι δύσκολο να βρεις:

Εναν νεό που είναι ευφυής και σοφός μαζί

Ψαγμένο και έξυπνο άνθρωπο χωρίς την αλαζονεία της ισχυρογνωμοσύνης του

Ομορφιά χωρίς αυταρέσκεια

Επιθετικότητα χωρίς κόμπλεξ

Θαυμασμό χωρίς ζήλεια

Απόμακρο άνθρωπο που δεν στερήθηκε τρυφερότητας

Καπνό χωρίς φωτιά

Κατεστραμμένο άνθρωπο που η οικογένειά του δεν φταίει σε αυτό

Ομιλητικό άνθρωπο που δεν λέει ανούσια πράγματα

Κάτι δημοφιλές που αξίζει

Άνθρωπο που δεν αναζητάει κατά βάθος αγάπη

Δυναμισμό χωρίς ανταγωνισμό

Ανταγωνισμό χωρίς “κόμπλεξ απόδειξης της αξίας μου”

Που είναι οι διαμαρτυρίες για το θάνατο του Σωκράτη Γκιόλια;

*Το παρών δεν δρα σαν θεοποίηση του θύματος αλλα σαν σημείωση ότι ο λαϊκός θρήνος/επανάσταση είναι κατευθυνόμενος, όπως και τα περισσότερα*

Για όσους δεν ξέρουν η ψυχή του μπλογκ τρωκτικό δολοφονήθηκε από πληρωμένους επαγγελματίες και μια ιντερνετική φωνή κατάφερε να φιμωθεί, καθότι το μπλόγκ έκλεισε. Φοβισμένοι οι συνεργάτες του Γκιόλια, πήραν το μήνυμα και δεν θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν το μπλογκ, γιατί δεν είναι αρκετά "χαζοί" για να το κάνουν. Η απειλή ήταν ξεκάθαρη. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τους ανθρώπους που φοβήθηκαν, ανθρώπινο είναι και ίσως έκανα το ίδιο, ποιος ξέρει...

Μπορώ όμως να κατηγορήσω το λαό που πηθείνια και αποχαυνωμένα χειραγωγείται απο τα ΜΜΕ και επιλέγει σε ποιες τραγωδίες να ρίξει κορκοδείλιο δάκρυ και ποιες να προσπεράσει. Δεν ήταν μόνο  ο  Γκιόλιας, ήταν και οι 3 άνθρωποι που πέθαναν στην τράπεζα την Μαρφίν αν δεν κάνω λάθος. Τι διαφορά έχουν αυτοί οι θάνατοι με το θάνατο του Γρηγορόπουλου που ήταν αρκετός για να καεί η Αθήνα και να φέρει χάος στην Ελλάδα; Υπάρχει μια διαφορά: Οι φόνοι που μιλάω ήταν πιο τραγικοί, στην μία περίπτωση γιατί ήταν περισσότεροι άνθρωποι και μία έγκυος και στην άλλη γιατί ήταν φόνος/λογοκρισία/φίμωτρο. Για μένα λοιπόν ο τελευταίος φόνος πλήττει πιο ξεκάθαρα την δημοκρατία από τους άλλους και θέλω να βγω στους δρόμους να διαμαρτυρηθώ αλλά μαντέψτε...κανείς άλλος δεν σκέφτεται σαν και μένα...

Λόγοι για να εισαι αντρας, λόγοι να είσαι γυναίκα:

Εγώ σαν κοριτσάκι έκανα πάντα παρέα με αγοράκια γιατί είχαμε πιο κοινά ενδιαφέροντα και κοινό τρόπο σκέψης. Έτσι έχω καταλάβει αρκετά το αντίθετο φίλο και έχω σκεφτεί κάποιες φορές πως θα ήταν να ήμουν άντρας. Καλοί λόγοι να είσαι άντρας είναι :



• Δεν δέχεσαι κοινωνικές πιέσεις για την εμφάνιση σου όσον αφορά καλλωπισμό, ξύρισμα και φυσικά ρυτίδες. Ένας άντρας με τις ίδιες ρυτίδες με μια γυναίκα μπορεί να θεωρηθεί γοητευτικός αλλά η γυναίκα σταφιδιασμένη. Τα πρότυπα ομορφιάς δεν ασκούν λοιπόν τόση πίεση πάνω σου όσο στις γυναίκες. Θα έχεις λιγότερες κοινωνικες συνέπειες αν έχεις κοιλάρα από ότι μια γυναίκα που θα βγει με την τριχάρα έξω.

• Είναι πολιτικός ορθό να βρίζεις και να βλαστημάς και δεν θεωρείται νροπή γιατί είσαι κορίτσι.

• Δεν χρειάζεται να ανησυχείς αν είσαι έγκυος και δεν θα είσαι εσύ αυτός που θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας πιθανής έκτρωσης.

• Δεν ανέχεσαι τις συνέπεις τις περιόδου κάθε μήνα με ότι συνεπάγεται αυτό

• Δεν είναι τούρλα η κοιλιά σου 9 μήνες, άλλος παίρνει την ευθύνη της γέννας

• Δεν είναι τόσο ευάλωτο το γεννητικό σου σύστημα σε ασθένειες και τόσο ευαίσθητο.

• Δεν θα πέσεις τόσο συχνά θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης

• Σε κάποιες μόνο περιπτώσεις θα είσαι πιο κατάλληλος για ηγετικές θέσεις λόγω σεξισμού

• Στις τριτοκοσμικές χώρες θα βιάζεσαι και σκοτώνεσαι πιο σπάνια και δεν θα σου κάνουν κλειτοριδεκτομή

• Δεν θα έχεις να αντιμετωπίσεις την ζήλια και ανταγωνισμό του όμοιου φίλου που συμβαίνει κατα την πλειοψηφία στις γυναικίες φιλίες

• Δεν είσαι η default επιλογή για αυτόν που θα μαγειρέψει, σκουπίσει, κάνει το νοικοκυριό και διαβάσει τα παιδιά

• Πιο εύκολος οργασμός

ciren ail

H TEΛΕΙΑ

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια πανέμορφη κοπέλα που σαν κι αυτή δεν είχε ξαναδεί όλη η γης. Όλοι τη θαύμαζαν για την ομορφιά της και την επιθυμούσαν για το σώμα της. Κι αυτή η ίδια θαύμαζε τον εαυτό της και ένιωθε αυταρέσκεια και έκανε τα πάντα για να φαίνεται πιο όμορφη. Δεν είχε ψεγάδι στο πρόσωπό της , ούτε ένα ελαττωματικό σημάδι, ήταν στην κυριολεξία τέλεια. Και επειδή ήθελε να παραμείνει έτσι δεν έβγαινε ποτέ πάνω από μερικά λεπτά στον ήλιο για να μην χαλάσει το τέλειο δέρμα της και κάνει ρυτίδες.

Η κοπέλα ζούσε σε ένα τέλειο παλάτι στο οποίο έκανε βόλτες όλη μέρα για να μην ατροφήσει το σώμα της και χαλάσουν οι τελειες αναλογίες της. Δεν το παράκανε όμως για να μην πάθει και τίποτα. Είχε κληρονομήσει μεγάλη περιουσία και έτσι δεν χρειαζόταν να ανησυχεί για τα χρήματα. Κοιμόταν ακριβώς 10 ώρες την ημέρα, εξάλλου ο ύπνος κάνει καλό στο δέρμα, και είχε ακριβές πρόγραμμα διατροφής με όλα αυτά που χρειάζονταν ο οργανισμός της και όχι παραπάνω.

Δεν καθόταν πολλές ώρες στο γραφείο της να διαβάσει γιατί φοβόταν μην κάνει καμπούρα και δεν έκανε σπορ γιατί δεν ήθελε ποτέ οι μύες να διαγραφούν στο θηλυκό της σώμα. Προσπαθούσε να έχει ένα μέτρο σε όλα γιατί τίποτα υπέρμετρο δεν κάνει καλό στο σώμα. Επίσης κρατούσε τις θερμοκρασίες και συνθήκες του παλατιού σταθερές με μηχανήματα, ωστε να είναι οι πιο ευνοϊκές για την ομορφιά της. Αυτό βέβαια, όπως και η πρόσληψη πολλών αισθητικών και γιατρών για να την προσέχουν, της κόστιζε ένα μεγάλο μέρος χρημάτων, αλλά δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που κέρδιζε.

Τι ειναι το αυτονόητο;

Μερικές φορές μου φένονται περίεργα τα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο, αφύσικα. Πράγματα αυτονόητα συνήθως, πράγματα που έχουμε δεχτεί σαν βάσεις για να προχωρήσουμε μου φένονται ξαφνικά αμφησβητήσιμα, λες και βλέπω την ανθρωπότητα από τη σκοπιά ενός εξωγήινου. Δες αυτά τα περίεργα ανθρωπάκια, έχουν κάνει κοινωνία, κάνουν εμπόριο, αναλαμβάνουν ρόλους, έχουν όλες αυτές του είδους τις εταιρίες, συναλλάσονται με χαρτιά που τους έχουν δώσει αξία, τόσο μεγάλη για να κινούν τον κόσμο. Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Αυτός που παράγει το φυσικό αγαθό, την πραγματική απαραίτητη τροφή είναι πιο φτωχός από αυτόν που συναλλάσεται χαρτιά. Ο φυσιοθεραπευτής τρίβει την πλάτη, κάνει διάφορες κινήσεις με τα χέρια του, χρισημοποιεί περίεργα μηχανήματα που κουνιούνται από μόνα τους, και όλα αυτά για να πάρει κι αυτός χαρτί και να το ανταλλάξει. Ποιες είναι οι πραγματικές αυθαιντικές υπηρεσίες;

Periergo sourealistiko oneiro, no comments.

Βρισκόμαστε ξαφνικά σε ένα σκοτεινό υπόγειο μέρος, κάτι σαν μετρό, όχι όμως οι σταθμοί, μα το ενδιάμεσα στάδιο, φτιαγμένο μόνο για να περνάν τα τρένα. Υγρασία και σκοτάδι σε διαπερνούσαν και η κρύα ανάσα του φόβου που την ένιωθες στη ραχοκοκκαλιά σου. Κανείς δεν είχε ιδέα γιατί βρισκόταν εκεί, κανείς δεν είχε ξαναδεί στα μάτια του αυτό το ξεχασμένο απ’ το θεό μέρος. Στα πρόσωπα των συνανθρώπων που βρέθηκαν εκεί, αναγνωρίζαμε φίλους, συγγενείς, γνωστούς. Και κάτι ανθρώπους να φοράνε κίτρινα μπλουζάκια με το λόγκο μιας εταιρίας που δεν είχαμε δει ποτέ. Οι ‘κίτρινοι’ λοιπόν έμοιζαν να ξέρουν τι τους συμβαίνει, να έχουν επίγνωση και ίσως μάλλον ρόλο στην κατάσταση. Απ’ την πρώτη στιγμή δεν μου άρεσαν. Ήξερα ότι είχαν να παίξουν έναν αρρωστημένο ρόλο. Όταν μας πλησίασαν να μας μιλήσουν οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν. Έτσι λοιπόν είχε η κατάσταση : «Θα σας δώσουμε κάποια όπλα», μας είπαν, «και θα πρέπει με αυτά να σκοτώσετε, αλλιώς θα σας σκοτώσουμε εμείς». Κάτσε , όπα, είπα μέσα μου, ποιοι είναι αυτοί που θα μου πουν τι θα κάνω και με αναγκάσουν να σκοτώσω τους φίλους μου; Οργή ξύπνησε μέσα μου, και όλοι φοβόμασταν ότι θα μέναμε εκεί παγιδευμένοι για πάντα, καθώς κάποιοι από εμάς γνώριζαν ότι είμασταν σε άλλη διάσταση και είχαν κάποιες ακαδημαϊκές γνωσεις πάνω στο ζήτημα. Έτσι ήξερα τι θα κάνω. Να σκοτώσω δεν ήθελαν; Ε ωραία λοιπόν, θα σκότωνα αυτούς! Πλησίασα ανέμελα έναν από τους αξιοθρήνητους υπαλλήλους της εταιρίας-αρρώστιας και κάρφωσα τη μύτη του ψαλιδιού μου στην καρδιά του. Εύκολα διαπέρασε την επιφάνεια του δέρματος. Οι άλλοι μπήκαν στο νόημα αμέσως και προσπάθησαν να με βοηθήσουν με τα παρομοίου επικυνδινότητας εργαλεία που τους είχαν δωθεί (νυχοκόπτες, σπασμένα γυαλιά, πορσελάνινα ποτήρια..) Εγώ με το αιχμηρότερο όπλο, το ψαλίδι μου, θα αναλάμβανα την πιο δύσκολη δουλειά, και θα τους έβγαζα όλους από κει μέσα. Οι υπάλληλοι δεν ήξεραν τι συμβαίνει και δεν απασχολήθηκαν ιδιαίτερα πράγμα που έκανε το πράγμα ευκολότερο. Σε μικρό χρόνο είχαμε εξουδετερώσει όλους τους κίτρινους του υπογείου και το κίτρινο βάφτηκε με κόκκινο...